آلایندگی دی‌اکسید‌کربن و گازهای خطرناک:
در پیمان کیوتو پیش‌بینی شده میزان انتشار گاز دی‌اکسید‌کربن در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۱۲ نسبت به سال ۱۹۹۰ به مقدار درصد کاهش یابد، اما هنوز محدودیتی برای انتشار این گاز توسط خودروها مشخص نشده است. تنها باید اطلاعات مربوط به آلایندگی هر خودرو در اختیار مشتریان قرار داده شود تا با علم به میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای آن برای خرید تصمیم‌گیری کنند
اما در مورد گازهای خطرناک استاندارهای سخت‌تری حاکم است. بسیاری از هیدروکربن‌های غیرآلیفاتیک که به طور طبیعی در بنزین وجود دارند، مخصوصا هیدروکربن‌های آروماتیک مانند بنزن همانند تعدادی از افزودنی‌های ضدضربه که در آن به کار گرفته می‌شوند، سرطان‌زا هستند. علاوه بر این بنزینی که حاوی سرب، گوگرد و دیگر ترکیبات شیمیایی خطرناک نیست، زمانی که می‌سوزد دی‌اکسید‌کربن، اکسیدهای نیتروژن و مونوکسیدکربن تولید خواهد کرد. بنزین تبخیرشده نیز می‌تواند با نور خورشید واکنش داده و مه دود فتوشیمیایی تولید کند. به عبارت دیگر نه تنها فرایندهای تولید بنزین و روش‌های به کار گرفته شده در تهیه آن حائز اهیمت هستند، بلکه کاهش حجم مصرف آن و جلوگیری از هدر رفتن این سوخت در پمپ بنزین‌ها و مخازن بزرگ می‌تواند از سطح آلودگی هوای شهرها بکاهد.
سطح مجاز گازهای خطرناک در استانداردهای اروپایی یورو ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ برای سوخت خودروهای سبک آمده است. برای خودروهای سنگین از استانداردهایی با شماره رومی مانند یورو I،II و غیره استفاده می‌شود. در کنار اجرای این استانداردها نیز می‌بایست تا پایان سال ۲۰۱۰، ۵٫۷۵ درصد سوخت‌های فسیلی با سوخت‌های زیستی (مانند اتانول حاصل از ذرت) جایگزین شوند. زمان اجرای این استانداردها و موارد پیش‌بینی شده به ترتیب
http://bookmarkspring.com/story839335/تعمیر-پمپ-وکیوم-در-تهران